Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	English

2 Poems contain mayst consume

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.8-28.8

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.8

German Translation

[1] زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

[2] می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

[3] زلف را حلقه مکن تا نکنی دربندم
طره را تاب مده تا ندهی بر بادم

[4] یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم

[5] رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم

[6] شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

[7] شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

[8] رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس
تا به خاک در آصف نرسد فریادم

[9] حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که دربند توام آزادم

[1] So that me ,to the wind of destruction thou give not ,to the dishevelling breeze ,thy tress give not :
So that my foundation of life ,thou take not ,the foundation of disdain ,establish not .

[2] So that in affliction the blood of my liver ,I drink not ,with others ,wine drink not
So that from my remembrance ,thou pass not ,every tribe remember not .

[3] So that me ,in bonds ,thou put not thy tress becurl not
So that me ,to the wind of destruction thou give not ,lustre to thy face give not .

[4] So that me ,from thyself thou take not the friend of the stranger be not
So that me ,unhappy thou make not grief for strangers suffer not .

[5] So that me ,independent of the rose - leaf perfume thou mayst make ,thy face illumine
So that me ,free of the lofty cypress ,thou mayst make ,thy stature exalt .

[6] So that me ,thou mayst not consume ,the candle of every assembly be not
So that its head to the sky ,my plaint draw not ,thy head withdraw not .

[7] So that my head in perturbation in desire for the solitude of the mountain thou put not ,the notoriety of the city be not :
So that me ,Farhad ,thou make not ,the disdain of Shirin display not .

[8] On me ,miserable ,show pity and to my plaint ,arrive
So that ,to the dust of the door of Asaf ,my plaint reach not .

[9] Of thy tyranny ,God forbid that Hafiz should ,one day ,complain
From this day when ,in thy bond ,I am ,free I am .

[10] So that Hafiz thou slay not ,like the sky ,violence do not
So that me ,justice ,auspicious fortune may give ,gentle be .

[1] O Schicksal sey nicht ungerecht,Daß man Hafisen nicht ermordet,Erzeige dich vielmehr mir gut,Daß ich Gerechtigkeit erfahre.

[2] O löse nicht die Locken auf,Daß du mich nicht in Staub auflösest,O fange nicht zu kosen an,Daß du nicht meinen Bau zerstörest!

[3] O trinke Wein mit Andern nicht,Sonst trinke ich das Blut des Herzens,Erinnre dich nicht Jedermanns,Damit ich Deiner mich erinnre.

[4] O ringle deine Locken nicht,Sonst würdest du für stets mich fesseln,Und schmücke nicht dein Angesicht,Sonst richtest du mich ganz zu Grunde.

[5] Den Fremden schenke nicht dein Herz,Damit ich noch bei Sinne bleibe.Um Andrer Leiden gräm' dich nicht,Daß du mich nicht zu viel betrübest.

[6] Entflamme deiner Wangen Gluth,Der Rosen kann ich dann entbehren,Nicht deines Wuchses Höhe auf,Ich thu' Verzicht auf die Cypreßen.

[7] Sey nicht in jedem Kreis das Licht,Sonst wird das Feuer mich verzehren,Und setze deinen Kopf nicht auf,Sonst schrey ich auf bis zu dem Himmel.

[8] Mach' dich nicht allzuviel berühmt,Sonst muß ich in's Gebirge wandern.Liebkose mir nicht wie Schirin,Sonst wirst du zum Ferhad mich machen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.53-28.53

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.53

German Translation

[1] آن که پامال جفا کرد چو خاک راهم
خاک می‌بوسم و عذر قدمش می‌خواهم

[2] من نه آنم که ز جور تو بنالم حاشا
بنده معتقد و چاکر دولتخواهم

[3] بسته‌ام در خم گیسوی تو امید دراز
آن مبادا که کند دست طلب کوتاهم

[4] ذره خاکم و در کوی توام جای خوش است
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم

[5] پیر میخانه سحر جام جهان بینم داد
و اندر آن آینه از حسن تو کرد آگاهم

[6] صوفی صومعه عالم قدسم لیکن
حالیا دیر مغان است حوالتگاهم

[7] با من راه نشین خیز و سوی میکده آی
تا در آن حلقه ببینی که چه صاحب جاهم

[8] مست بگذشتی و از حافظت اندیشه نبود
آه اگر دامن حسن تو بگیرد آهم

[9] خوشم آمد که سحر خسرو خاور می‌گفت
با همه پادشهی بنده تورانشاهم

[1] That one the true Beloved ,or the murshid who ,like the trodden dust of the path ,made me trampled of tyranny ,
The dust of the path of His foot I kiss ; and for the trouble of His approach ,pardon beg .

[2] Not that one am I ,who bewail of violence from Thee .God forbid
The faithful servant ; and slave ,well - wishing ,I am .

[3] In the curl of Thy long tress ,my long hope ,have I bound
Be it not that my hand of search ,short it the tress should make cut

[4] An atom of dust ,I am and ,in Thy street ,pleasant ,is my time
Friend I fear that suddenly ,me ,a great wind of calamity may take .

[5] In the morning ,the Pir of the wine - house the perfect murshid me ,the cup world - viewing the heart pure of impurity of beholding other than God gave
And in that world - viewing cup like a mirror ,me ,informed of Thy beauty ,made .

[6] The Sufi of the lofty cloister of the holy world am I .But ,
Now ,the lowly cloister of the Magians is the charge of mine .

[7] With me ,the road .sitter ,arise and to the wine - house of love come
So that thou mayst see how in that circle of zikr va fikr master of rank ,am I .

[8] Intoxicated ,Thou passedest and of Hafiz ,no thought was Thine
Alas if the skirt of Thy beauty ,my morning sigh should catch consume

[9] Happy to me it came when ,in the morning ,the Khusrau of the east the resplendent sun spake
Notwithstanding all my sovereignty ,the slave of the Turan King am I .

[1] Ha! er zertrat mich, er hat mich zum Staube des Weges erniedrigt. Aber ich küsse den Staub, fleh' um Vergebung den Fuß.

[2] Ueber dich beklag' ich mich nicht, bewahre der Himmel! Denn ich bin dein Sklav, wünsche dir Segen als Knecht.

[3] Meine Hoffnung ist an die langen Haare geheftet, O verkürze du mir nimmer die Hände der Lust!

[4] Ich bin ein Stäubchen des Staubs, bei dir ist's mir so behaglich, Doch ich fürchte, mein Freund, daß mich der Wind nicht entführt.

[5] Morgens hat mir der Wirth das Glas der Welten gegeben, Und von deinem Reiz mir dazu Kunde gebracht.

[6] Freilich gehör' ich sonst zum Kloster der höheren Welten, Aber mein Unterpfand ist jetzt in dem Schenkengelag'.

[7] Auf! mit mir, der am Wege ich sitze, wir gehen zur Schenke, Daß du Zeuge seyst, was mir für Ehre gebührt.

[8] Trunken giengst du vorbei, und dachtest nicht deines Hafisens. Wehe! wenn mein Ach! etwa ergriffe dein Kleid.

[9] Angenehm war's, als am Morgen der Größte der Fürsten selbst sagte: Samt der Herrschaft bin ich Turanschahs Diener und Knecht.